Çocuklar doğaları gereği anlamadıkları şeyler için açıklama ararlar. Çocuk rahatsız edici travmatik yaşam olaylarını anlamaya ve bununla başa çıkmaya çalışırken, genellikle bir yetişkine mantıklı gelmeyecek biçimde, anı parçalarından kendi hikayesini yaratır. Çocuklar sıklıkla canavarlar veya uzaylılar hakkında konuşmak yoluyla travmatik deneyimlerini tanımlar. Bu noktada çocuğa tam olarak ne olduğunu anlamak çok önemli değildir. Bunun yerine terapist, çocuğun üzücü veya travmatik olayla başa çıkma girişimi olarak bir açıklama yarattığını anlamaya odaklanmalıdır. Olayın ayrıntılarını araştırmaya çalışmadan, travmatik olayı harf, sembol veya çizimlerle tanımlaması konusunda çocuğu teşvik etmek gerekir. Örneğin şekilde görüldüğü üzere çocuk kendi kaygılarını bir makyaj kutusu çizerek göstermiş ve yaşadığı kaygıların yoğunluğuna bağlı olarak üstünü karalayarak kapatmıştır.
Çocuğun deneyiminin sorgulanması gerekli değildir; bunun yerine çocuğun bu olayı problemli olarak deneyimlediğini tanımlaması gerekir. Doğrudan sorular işe yaramazsa geriye dönük sorularla desteklenir. Örneğin: “bir kuş gibi zamanda geriye uçabilseydin, benzer şekilde hissettiğin bir anı hatırlayabilir miydin?”
Çocuk kendi tanımlarının farkına vardıkça kendi içindeki gücü kullanarak kaygı ve korkularının üstesinden gelmeye çalışacaktır. Terapisti olarak bu noktada onun becerilerini etkin bir şekilde kullanması için hemen yanında olmaktayım.
Süreç hakkında daha fazla bilgi almak için iletişime geçebilirsiniz.
Sevgiler.
Terapist Furkan BAYRAM